Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΕΝΑΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΉΣ.(Fabrizio Romano -Coach Ernald Ιωάννης Χόντιας).
“Στον αθλητισμό,οι περισσότεροι μιλούν για τίτλους,για κύπελλα,για επιτυχίες.
Κάθε προπονητής χαίρεται όταν η ομάδα του κερδίζει,όταν οι κόποι ανταμείβονται με νίκες. Όμως,η αλήθεια είναι ότι κανένα τρόπαιο δεν κρατά για πάντα.
Μετά από λίγο μπαίνει σε μια θήκη,σκονίζεται και ξεχνιέται.
Αυτό που μένει όμως,είναι οι άνθρωποι που βοήθησες και ενέπνευσες στην διαδικασία.
Ο προπονητής που δουλεύει με παιδιά γνωρίζει πολύ καλά ότι η μεγαλύτερη ευθύνη του δεν είναι μόνο να μάθει τεχνική ή τακτική.
Είναι να βοηθήσει ένα παιδί να μάθει να σέβεται τον συμπαίκτη του,να σηκώνεται μετά από μια αποτυχία και να συνεχίζει όταν η απογοήτευση τον γονατίζει.
Είναι να διδάξει ότι η ήττα δεν είναι το τέλος, αλλά ακόμα μια ευκαιρία για μάθηση.
Οι πιο δυνατές στιγμές δεν είναι πάντα οι νίκες.
Είναι εκείνη η προπόνηση που ένα παιδί κατάφερε κάτι που χθες του φαινόταν αδύνατο.Είναι το χαμόγελο όταν ένιωσε ότι ξεπέρασε τον εαυτό του.Είναι η αγκαλιά μετά από ένα χαμένο παιχνίδι και που έμαθε τι σημαίνει να κρατάς όρθια μια ομάδα ακόμα και στη στεναχώρια.
Ο προπονητής αφήνει κομμάτια του εαυτού του σε κάθε παιδί που προπονεί.
Κι αυτά τα κομμάτια ταξιδεύουν μαζί τους για πάντα,στις σπουδές τους,στη δουλειά τους,στις σχέσεις τους,στην οικογένεια που θα δημιουργήσουν.
Γιατί τα μαθήματα του γηπέδου ξεπερνούν τον αθλητισμό και γίνονται μαθήματα ζωής.
Τα μετάλλια σκουριάζουν.
Αλλά ο χαρακτήρας που έχτισες σε ένα παιδί θα μείνει αλώβητος.
Κι εκεί, βρίσκεται η πραγματική νίκη ενός προπονητή”. ΚΑΛΗ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΊΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
