Η τρίτη τη τάξει κατηγορία στη χώρα μας διεξάγεται ως επί το πλείστον σε άθλιες συνθήκες, και κατατρύχεται από όλες εκείνες τις παθογένειες που χαρακτηρίζουν το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Μα τονίσαμε όμως, ότι είναι δυνατόν μέσα στους βάλτους να ανθίσουν και λουλούδια, και ότι υπάρχει “έμψυχο υλικό” ικανό ώστε να μας απασχολήσει με θέρμη.
Μια από τις ελάχιστες ομάδες στις οποίες βγάζαμε το καπέλο για τη διαχείριση των ταλέντων τους, ήταν χωρίς αμφιβολία η -δυστυχώς πιά διαλυθείσα- ΑΕΠ Κοζάνης.
Και χάρη στο δίαυλο επικοινωνίας που είχε ανοίξει με την Τσεχία ο σύλλογος από την Κοζάνη, νέα παιδιά κατάφεραν να επωφεληθούν και να εξαργυρώσουν τις μετοχές τους με μια μεταγραφή στο εξωτερικό, με τρανταχτά παραδείγματα τον Μιχάλη Βοριαζίδη και τον Μανώλη Κουλούσια.
Εις ό,τι αφορά τον τελευταίο, ο 18χρονός μέσος (04/07/2005) από την Νεάπολη Κοζάνης προσχώρησε στην Κ20 της Taborsko τον Σεπτέμβριο και ήδη αφήνει το αποτύπωμα του, με 6 γκολ και 4 ασίστ σε 12 αναμετρήσεις, στην τρίτη τη τάξει εθνική κατηγορία της χώρας, σε ένα σύστημα πυραμίδας στο οποίο αγωνίζονται και οι διάφορες ομάδες νέων.
Φυσικά, η διόλου αμελητέες επιδόσεις του θα τον φέρουν σταδιακά και στο κατώφλι της πρώτης ομάδας, η οποία αγωνίζεται στην FNL (2o επίπεδο στην εθνική πυραμίδα).
Προτού ξενιτευτεί, ο Μανώλης είχε διανύσει όλη του την ποδοσφαιρική σταδιοδρομία στην ευρύτερη περιοχή της Κοζάνης, της οποίας είναι γέννημα-θρέμα, έχοντας “λάβει” την ποδοσφαιρική του έκπαιδευση αρχικά στην ομάδα του χωριού του και έπειτα στον ΠΑΟΚ Κοίλων.
Μετά από μια τετράχρονη “θητεία” στα Κοίλα, εντάχθηκε στην ΑΕΠ Κοζάνης σε ηλικία 15 ετών, και ενόσω οι Πόντιοι αγωνίζονταν στην πάλαι ποτέ Football League 2020-21 (όταν η 3η τη τάξει κατηγορία στην χώρα μας ήταν επαγγελματική). Ως ο βενιαμίν της ομάδας, το ταλέντο του ήταν ευδιάκριτο και για αυτό προσέχθηκε ως κόρη οφθαλμού θεωρούμενος σπάνιο πρότζεκτ.
Έτσι, παρά το νεαρό της ηλικίας του σημείωσε τις 2 πρώτες του επαγγελματικές συμμετοχές την χρονιά εκείνη, συνεχίζοντας με τα μπορντό και θαλασσί και στην Γ’ εθνική τα τελευταία 2 χρόνια.
Λίγος ήταν ο χρόνος συμμετοχής πρόπερσι (2021-22) αλλά παρά ταύτα κατάφερε να σκοράρει μια φορά. Πέρσι (2022-23) έκανε το ξεπέταγμα του, αναλαμβάνοντας βαρύ ηγετικό φόρτο πριν καλά-καλά ενηλικιωθεί και με 5 γκολ και 2 ασίστ σε γεμάτη σεζόν, έδωσε μάχη μαζί με τους συμπαίκτες του για την επιβίωση και την παραμονή της ΑΕΠ στην Γ’ Εθνική.
Μέσα από αυτή την προσπάθεια, αναδείχθηκαν σε μεγαλύτερο βαθμό τα αγωνιστικά στοιχεία του επιθετικογενούς μέσου: η καλή αντίληψη, το διάβασμα του παιχνιδιού και το decision making, η κατάρτιση με την μπάλα στα πόδια, οι ορθές επιλογές στο τελικό τρίτο του γηπέδου και το ωραίο οδήγημα, η πολύ καλή αξιοποίηση και τοποθέτηση του κορμιού του στις φάσεις.
Συνοψίζοντας σε 2 λόγια, όσοι τον είδαν έκαναν λόγο για ένα παιδί που μπορεί να μην είχε κλείσει ακόμη τα 18, όμως έπαιζε σαν έμπειρος 25άρης. Και είναι πραγματικά ατυχές το γεγονός ότι η ομάδα που του έδωσε το χώρο και το χρόνο να αναδειχθεί, τόσο αυτόν όσο και άλλα ντόπια παιδιά (Αδαμόπουλος, Καλιαμπάκας, Καραγιαννίδης κλπ.), έχει πιά αφανιστεί από τον ποδοσφαιρικό χάρτη.
Πριν όμως παύσει την λειτουργία της η ΑΕΠ, προσέφερε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και αυτό θα φανεί σε βάθος χρόνου, όταν ο Μανώλης ανελιχθεί κι άλλο στην νέα του ομάδα.
Πηγή: Talenta scaouting
