Με λύπη,στεναχώρια και προβληματισμό πριν από λίγες ημέρες διάβασα την ανακοίνωση του νεοσύστατου Σωματείου ΠΑ.Ο.Καραγατσιωτών που μιλούσε για αποχώρηση της ομάδας από το Πρωτάθλημα της Β’Κατηγορίας της ΕΠΣ Κοζάνης.
Μια μεγάλη προσπάθεια από όλους στην τοπική Κοινότητα του Μαυροδενδρίου αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Κοζάνης που αγκαλιάστηκε από πολλούς βάζοντας ο καθένας το δικό τους λιθαράκι να ξανανοίξει η πόρτα και τα αποδυτήρια του γηπέδου Μαυροδενδρίου.
Τροφή λοιπόν για σκέψη…..
Η αποχώρηση ή η διάλυση ενός ερασιτεχνικού ποδοσφαιρικού σωματείου δεν είναι απλώς ένα αθλητικό γεγονός. Είναι μια εξέλιξη με βαθιές κοινωνικές, πολιτισμικές και συναισθηματικές συνέπειες για μια τοπική κοινωνία, ιδιαίτερα σε μικρές πόλεις και χωριά όπου ο αθλητισμός αποτελεί βασικό πυλώνα συνοχής.
Ένα ερασιτεχνικό σωματείο όπως ο νεοσύστατος ΠΑ.Ο.Καραγατσιωτών δεν είναι μόνο μια ομάδα που αγωνίζεται τα Σαββατοκύριακα. Είναι φορέας μνήμης, ιστορίας και τοπικής ταυτότητας. Για δεκαετίες, πολλές ομάδες κουβαλούν στιγμές χαράς, λύπης, επιτυχιών και απογοητεύσεων που έχουν χαραχθεί στη συλλογική συνείδηση της περιοχής.
Η αποχώρησή τους δημιουργεί ένα κενό, σαν να χάνεται ένα κομμάτι της ίδιας της περιοχής.
Ίσως η πιο σοβαρή συνέπεια αφορά τα παιδιά και τους νέους. Τα ερασιτεχνικά σωματεία αποτελούν διέξοδο δημιουργίας, άθλησης και κοινωνικοποίησης. Μαθαίνουν στα παιδιά αξίες όπως η συνεργασία, η πειθαρχία, ο σεβασμός και η προσπάθεια. Όταν μια ομάδα αποχωρεί, οι νέοι στερούνται έναν ασφαλή και υγιή χώρο έκφρασης, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στην απομάκρυνσή τους από τον αθλητισμό συνολικά.
Η λειτουργία ενός σωματείου, όσο ερασιτεχνική κι αν είναι, κινεί την τοπική κοινωνία. Αγώνες, προπονήσεις, μετακινήσεις, καφενεία, μικρές επιχειρήσεις και επαγγελματίες επωφελούνται έμμεσα. Η απουσία της ομάδας μειώνει τη ζωντάνια της περιοχής και περιορίζει τις αφορμές συνάντησης και κοινωνικής επαφής των κατοίκων.
Συχνά, η αποχώρηση ενός σωματείου δεν είναι η αιτία αλλά το αποτέλεσμα. Οικονομικές δυσκολίες, έλλειψη στήριξης,και γενικότερη απαξίωση του ερασιτεχνικού αθλητισμού συνθέτουν ένα δύσκολο περιβάλλον.Πόσο μάλλον η αποχώρηση μιας ομάδας λειτουργεί ως καμπανάκι κινδύνου για την ευρύτερη κατάσταση της περιοχής.
Η αποχώρηση ενός ερασιτεχνικού ποδοσφαιρικού σωματείου δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με αδιαφορία. Απαιτεί προβληματισμό από την τοπική αυτοδιοίκηση,τους υπεύθυνους φορείς, τους πολίτες και κυρίως από την ίδια την κοινωνία.
Η στήριξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού δεν είναι πολυτέλεια· είναι επένδυση στο μέλλον, στη νεολαία και στη συνοχή της κοινότητας.
Ένα κενό που δύσκολα αναπληρώνεται
Όταν σβήνει ένα ερασιτεχνικό σωματείο, δεν χάνεται μόνο μια ομάδα. Χάνεται μια φωνή, ένα σημείο αναφοράς, μια συνήθεια που ένωνε γενιές. Και αυτό το κενό, όσο κι αν δεν φαίνεται άμεσα, δύσκολα αναπληρώνεται.
Εύχομαι από καρδιάς ότι στήθηκε με κόπο,θυσίες,προσωπική εργασία,εργατοώρες από όλους στο γήπεδο Μαυροδενδρίου να μην καταρρεύσει σε μια στιγμή….λύσεις πάντοτε υπάρχουν όταν υπάρχει διάθεση για συνεργασία.
Ένα άρθρο του Παύλου Καλεμκερίδη
