Κάποτε η Γ’ Εθνική Κατηγορία αποτελούσε ένα δυναμικό και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, με ομάδες-κοιτίδες ταλέντων, γεμάτες πάθος, ιστορία και φιλοδοξίες. Σήμερα όμως, το άλλοτε “φυτώριο” του ελληνικού ποδοσφαίρου μοιάζει περισσότερο με ένα βαρέλι δίχως πάτο, ένα πρωτάθλημα σε συνεχή παρακμή, χωρίς κατεύθυνση, σχέδιο και στήριξη.
Η πρώτη και μεγαλύτερη πληγή της Γ’ Εθνικής Κατηγορίας είναι η διοικητική αστάθεια. Κάθε χρόνο βλέπουμε αλλαγές στη μορφή του πρωταθλήματος: από τον αριθμό των Ομίλων και τις ομάδες ανά Ομιλο, μέχρι τον τρόπο ανόδου και υποβιβασμού. Αυτή η προχειρότητα και έλλειψη στρατηγικής δεν επιτρέπει καμία σοβαρή μακροπρόθεσμη επένδυση.
Οι ομάδες μπαίνουν στη διαδικασία της συμμετοχής χωρίς να γνωρίζουν τι τους περιμένει. Πότε θα αρχίσει το πρωτάθλημα; Πόσοι θα πέσουν; Θα αλλάξει κάτι στη διάρκεια της χρονιάς; Ερωτήματα που δυστυχώς παραμένουν αναπάντητα ή αλλάζουν αυθαίρετα.
Η Γ’ Εθνική σήμερα θυμίζει… αγγαρεία για πολλούς Συλλόγους. Με μηδενικά έσοδα, ανύπαρκτη τηλεοπτική κάλυψη, ελάχιστους χορηγούς και καμία ουσιαστική ενίσχυση από την ΕΠΟ ή την Πολιτεία, οι περισσότερες ομάδες λειτουργούν χάρη στις υπερπροσπάθειες παραγόντων, συχνά με προσωπικά έξοδα και θυσίες.
Από τα μεταφορικά έξοδα μέχρι τη σίτιση και τη διαιτησία, όλα πέφτουν στις πλάτες ανθρώπων που αγαπούν το ποδόσφαιρο αλλά δεν μπορούν να σηκώσουν μόνοι τους ένα τόσο βαρύ φορτίο.
Η Γ’ Εθνική θα έπρεπε να είναι το σκαλοπάτι για τους νέους ποδοσφαιριστές που θέλουν να εξελιχθούν. Κι όμως, σε αρκετές περιπτώσεις, γίνεται ο «τάφος» των φιλοδοξιών τους. Με ελλιπή υποστήριξη, κάκιστους αγωνιστικούς χώρους, ανεπαρκείς ιατρικές παροχές και προπονητικές συνθήκες τρίτης κατηγορίας… το ταλέντο συχνά φθείρεται αντί να ανθίσει.
Πολλοί νέοι αποχωρούν νωρίς, ενώ οι μεγαλύτεροι αγωνίζονται δίχως προοπτική, μόνο για τη φανέλα,και το μεράκι τους…
Σε παλαιότερες δεκαετίες, η ομάδα της πόλης ή του χωριού ήταν σημείο αναφοράς για την τοπική κοινωνία. Γήπεδα γεμάτα, κόσμος, φωνές, πάθος. Σήμερα, η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική: άδειες εξέδρες, αδιαφορία και έλλειψη εμπιστοσύνης. Οι φίλαθλοι κουράστηκαν από τη μιζέρια, τις συνεχείς αλλαγές και τη γενικότερη έλλειψη αξιοπιστίας.
Η Γ’ Εθνική δεν αντέχει άλλη απαξίωση. Αν δεν υπάρξει ριζική αναδιοργάνωση, αν δεν ενισχυθούν οι ομάδες οικονομικά και θεσμικά, αν δεν αποκτήσει σταθερούς κανόνες, το «βαρέλι» θα συνεχίσει να τρυπάει πιο βαθιά.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θα ορθοποδήσει ποτέ αν συνεχίσει να αδιαφορεί για τα “χαμηλά πατώματα” του, εκεί όπου γεννιούνται και σφυρηλατούνται οι αυριανοί πρωταγωνιστές.
Γιατί χωρίς Γ’ Εθνική, δεν υπάρχει μέλλον. Μόνο παρελθόν που ξεθωριάζει.
Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί,λόγια …και ευχολόγια!!!
Όλα ξεκινούν από το οικονομικό και το οργανωτικό….ρομαντισμός στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει αυτή είναι η πραγματικότητα,αυτή είναι η αλήθεια…..έχεις οικονομικό υπόβαθρο να υποστηρίξεις την Κατηγορία; καλώς….δεν έχεις; με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθείς σε αδιέξοδο …
Επιμέλεια: Παύλος Καλεμκερίδης
