Για έκτη!!!!!! συνεχόμενη αγωνιστική του πρωταθλήματος της Γ Εθνικής του ομίλου μας, η ΑΕΠ ΚΟΖΑΝΗΣ παρέμεινε αήττητη και πραγματοποιεί πορεία πρωταθλητισμού στο 2ο γύρο με μόλις 2 ήττες.
Το γεγονός μάλιστα ότι η ισοπαλία κόντρα στην Καστοριά -ομάδα με βαριά φανέλα και ιστορία- έφερε τέτοια πικρία στους παίκτες μας, δείχνει πόσο ψηλά πια έχει μπει ο πήχης για το Σωματείο μας.
Μια ομάδα, με το μικρότερο μέσο όρο ηλικίας σε όλα τα Ελληνικά πρωταθλήματα των Εθνικών κατηγοριών, μια ομάδα χωρίς πολλούς φιλάθλους (σπάνια κόβει περισσότερα από 70!!!! εισιτήρια), μια ομάδα που μόνο εμπόδια βρίσκει μπροστά της.
Όμως το χαρακτηριστικό που διακρίνει αυτή την ΑΕΠ ΚΟΖΑΝΗΣ, βρίσκεται ακριβώς στο γεγονός, ότι όλα τα παιδιά και το τεχνικό τιμ, είναι μια σφιγμένη γροθιά, μια οικογένεια που αποπνέει υγεία και χαρούμενα παιδικά πρόσωπα.
Έτσι και μετά τον αγώνα με την Καστοριά, όπου η απόδοση της ομάδας μας δεν ήταν ιδιαίτερα καλή, όλα τα παιδιά αλληλοστηρίχθηκαν, τονίζοντας ότι όλοι μαζί κερδίζουμε και όλοι μαζί χάνουμε ή δεν κερδίζουμε.
Εντελώς φυσιολογικό για τους ανθρώπους που γνωρίζουν το ποδόσφαιρο, να βγει μια κούραση στον προχθεσινό αγώνα -καθώς η πάντα σοφή και υποστηρικτική προς τις ομάδες μέλη της ΕΠΣ Κοζάνης… φρόντισε να ορίσει αγώνα του υποβαθμισμένου θεσμού της για το κύπελλο, λίγες μόνο μέρες πριν τον αγώνα μας με την Καστοριά, τον πιο κρίσιμο δηλαδή αγώνα της χρονιάς, όπου η ομάδα μας, έπαιζε μια κατηγορία.
Και είναι φυσιολογικό επίσης, τόσο νέα παιδιά,να μην μπορέσουν να διαχειριστούν, ελλείψει εμπειρίας, το άγχος και την πίεση ενός τόσο κρίσιμου παιχνιδιού.
Για μια όμως ακόμα φορά, παρά τις τόσο σημαντικές αλλά και ξαφνικές ελλείψεις λόγω ίωσης της τελευταίας στιγμής (Φρεντ-Παπαζήση- αλλά και Κουντούρη), όλοι οι παίκτες μας έδωσαν και την τελευταία τους πνοή, για να χειροκροτηθούν ζεστά στο τέλος από τους λίγους αλλά πιστούς μας φιλάθλους.
Και είναι αυτό για το οποίο νοιώθουμε όλοι μας περήφανοι.
Η προσοχή όλων πια, στο επόμενο και τελευταίο αγώνα της σεζόν στην Τρίγλια κόντρα στον Α.Ο. Χανιώτη.
